21 maart 2020
– Geschreven door Anne –
Nog vier weken en dan is het zover! Alhoewel? het kunnen natuurlijk ook vijf weken worden. Of één week? Wat een gek idee! De zwangerschap is nu echt bijna voorbij.
Het is bijna niet uit te leggen, hoe ik deze maanden heb ervaren. Er zijn in ieder geval heel wat zwangerschapskwaaltjes voorbij gekomen. Maar wat altijd hetzelfde is gebleven, is de blijdschap die ik voel. Geen winterdip dit jaar, want het zonnetje scheen in mijn buik.
Het kleine meisje trappelt wat af. Zo gezellig! Midden in de nacht ben ik er alleen wel eens klaar mee (lees: word ik wel eens knettergek). Dan haal ik maar een paar keer diep adem. Gelukkig mag ik Alex, mijn rots in de branding, altijd wakker maken. Dan legt hij zijn hand op mijn buik en mompelt hij wat dingen, zoals: probeer maar lekker te slapen.
Omdat ik nu 36 weken zwanger ben, vond ik het hoog tijd om mijn bolle buik vast te leggen. We hadden een hele mooie namiddag uitgekozen. Het zonlicht scheen nog net over de duinen. Wat zijn de foto’s mooi geworden! Kijk zelf maar. 🙂
Wat vliegt zo’n zwangerschap voorbij! Nu bijna alles in huis klaarstaat, is het tijd om rustig af te wachten. “Rustig” en “afwachten” zijn nou niet bepaald twee woorden, die bij mij passen. Stiekem ben ik dus nog steeds met Les van Anne bezig. Wees gerust, ik doe het wel in mijn eigen tempo! Met het trappelende zonnetje in mijn buik, schrijf ik deze blog. Van dat getrappel wil ik het liefst nog heel veel dagen genieten. Dus nu gaat de laptop uit, leg ik mijn handen op mijn buik en fluister zachtjes, dat ze nog héél even moet blijven zitten. En als het binnenkort zover is, dan schrijf ik daar natuurlijk een nieuwe blog over!
